zaterdag 21 augustus 2010

Dag 17: Los Angeles - Amsterdam

Het is toch wel een beetje raar wakker worden in het besef dat de vakantie per vandaag over is. We vertrekken vanmiddag weer naar Nederland. We hebben besloten om het rustig aan te doen en het ontbijt op de kamer te nuttigen, maar de familie O is al in de kleren en gaat uiteindelijk toch beneden eten. De familie J schuifelt nog rond in nachtgewaad, dus Valerie (later met assistentie van pa Marco) roostert stapels brood en verdwijnt met de ontbijtbuit richting 4e verdieping. Om 09.00 hebben de heren en jongste dame besloten om nog een duik in de Pacific Ocean te wagen, maar Antoinette en ik gaan (zoals we in Nederland ook gewend zijn) lekker even shoppen in de winkeltjes achter ons hotel. We moeten nog wat laatste souvenirs hebben en je weet maar nooit wat je verder nog tegenkomt om mee te slepen naar Nederland, nietwaar?! Uiteindelijk hebben we gisteren nog extra tassen gekocht om de hele handel mee te krijgen. De koffers hebben we allemaal gisteravond al gepakt, dus het is op het gemakkie aan.

Jordy & Kevin in de Grote (Pacific) Ocean
Nadat Antoinette en ik gevonden hebben wat we zochten, lopen we nog even richting de rest van de familie om te zien hoe die het koude water trotseren en er lekker in de zon wordt gelegen. We zijn het er allemaal over eens dat we de laatste vakantiedagen wellicht beter aan het strand hadden kunnen afsluiten, omdat we toch een enorme DOE-vakantie achter de rug hebben. Maar goed, dat is niet gedaan, dus we onthouden dat maar voor een volgende keer (ja, ja….).

Wanneer het hele spul van het strand komt, zo rond 11.00 uur, zien we dat de zwerver zich te goed doet aan de inhoud van de koelbox die door de familie Jongenelen is gedoneerd aan de arme man. “Need food” staat er op zijn bordje. Nou, dat heeft ‘ie gekregen! Onze koelbox laten we achter voor het kamermeisje. Zo doen we op onze laatste dag toch nog wat voor de arme medemens.

De koelbox van de Jongeneeltjes met inhoud werd weggegeven...
Om 11.30 gaan we richting LAX (luchthaven Los Angeles). Wel wat vroeg, maar we moeten de auto nog inleveren en je weet maar nooit hoe druk het verkeer is. Alles gaat voorspoedig en voor we het weten, kunnen we inchecken. Nou ja, de Amerikaanse luchtvaartlady laat fijntjes weten dat de Jongeneeltjes overgewicht hebben. Tenminste, de koffers dan! Hilarisch; Marco aan het uit- en overladen van kleding van koffer 1 naar 2. Helaas, koffer 2 weer te zwaar. Dan maar in de handbagage. Pff, wat een gedoe om helemaal niks. Volgende schrik; we krijgen te horen dat alle sneeuwbollen die Ramon gedurende de vakantie heeft gespaard niet in de handbagage mee mogen. Kleine paniek bij de kleine man, want hij heeft ze van heinde en ver meegesleept. Besloten wordt een aparte tas aan te bieden (fragile). Pa Oost in vliegende vaart terug naar de incheckbalie met de tas (volgestouwd met t-shirts en broeken van Jordy en andere uit de koffer gemikte kleding) en uiteindelijk gaan we aan de lunch op het vliegveld. Soep IN brood voor Marco, Antoinette en ik en wat fastfood voor de rest van de family. Nogmaals shoppen (daar hebben we uiteindelijk zowat ons beroep van gemaakt in de USA), wachten op de plane en uiteindelijk met een uur vertraging op weg naar ons aller Nederland. De vlucht is lang, maar verloopt goed (luxe, met je eigen multimedia tv-scherm voor je neus!) Het is nu echt over……..

Moe maar voldaan in het Taxibusje van Schiphol naar Steenbergen..
Terugkijkend kunnen we zeggen dat we een geweldige vakantie hebben gehad. Een druk schema, maar we hebben heel veel gezien en enorm veel indrukken opgedaan die we niet snel zullen vergeten. En dat hebben we SAMEN gedaan. En samen hebben we die mooie herinnering. Antoinette en ik hadden het er nog over; 8 mensen, met net zoveel karakters en buien, maar we zijn in staat geweest elkaar te accepteren zoals we zijn. We hebben allemaal onze mindere dagen gekend, maar allemaal hebben we dat van elkaar geaccepteerd. We hebben enorm veel gelachen met elkaar, enorm veel lol gemaakt. We hebben, kortom, alles 18 dagen met elkaar gedeeld. En als je dat kan zoals wij dat hebben gedaan, dan kun je spreken van echte vriendschap. Dat koesteren we.

Iedereen bedankt voor de leuke en spontane reacties op onze weblog!

Voor nu sluit ik af, maar niet zonder onze ‘Governator’ van Californië, onze eigen Arnold Schwarzenegger, te citeren “I will be back” oftewel in ons geval “We will be back”. ……..

Elly

vrijdag 20 augustus 2010

Dag 16: Santa Monica (CA)

Howdy,

Vandaag de laatste volle dag van onze vakantie in Amerika waar we een bezoek brengen aan Disneyland in Anaheim. Een rit van ongeveer 70 km waarbij we om 08.30 vertrokken en na de redelijke drukte op de snelweg om 10.00 uur aankwamen in de parkeergarages van Disneyland. De bewegwijzering is hier een kruising van hetgeen we in Nederland en België kennen, soms goed maar vaak staat het op het laatste moment pas aangegeven wanneer je niet meer af mag slaan.

Knabbel & Babbel namen alle tijd...
De temperatuur is vandaag weer lekker hoog, ruim 30 graden. We hebben dan ook regelmatig bij de kraampjes bijgetankt. We gingen vol goede moed op weg om de nodige fatspasses te verkrijgen, echter werkt dit net weer even anders als in Disneyland Parijs. Je kunt pas vanaf een bepaalde tijd een fastpass krijgen, hiervoor dien je dan je toegangsbewijs in een automaat te stoppen, bij de eerste attractie waren we te vroeg, bij de 2e konden we er pas na 2,5 uur in, de wachttijd bij de Tower of Terror (De Twilight Zone) was maar 15 minuten, dus besloten Valerie, Kevin, Robin en ik (nadat Elly mij overgehaald had en zelf niet meeging) hier in te gaan. We zaten op de eerste rij en hadden dus een goed uitzicht in de op hol geslagen lift die op en neer ging. Dit bleek dus wel mee te vallen en heel leuk te zijn! (Elly je had weer gelijk!)

Valerie, Kevin, Robin en Jordy gingen in de Calfornia Screamin (achtbaan die ook op zijn kop gaat) en Elly en Antoinette gingen ondertussen om Fast-passes voor de Grizzly River, dit bleek helaas nog niet mogelijk te zijn. Wel lukte het om Fast-passes voor de California Screamin te krijgen, deze was namelijk heel leuk en hier zijn ze dan nog een paar keer ingegaan. Ik liet me door Jordy overhalen, nou het lukte hem niet om mij gelijk nog een 2e keer mee te nemen.

Na bijna aan de beurt te zijn in de Maliboomer (Freefall) ging deze stuk net voordat Kevin en Valerie aan de beurt waren. Tussendoor was ik even op en neer naar de Space Mountain geweest om hier de fatspasses voor te halen. Hierna was het tijd om de inwendige mens te versterken met een voor Disneyland een wel hele goede lunch. Daarna was het aansluiten in de rij voor de Grizzly River, de aangegeven 45 minuten liepen uit tot een uur, maar het spektakel was er niet minder om met enkele afdalingen en een grotere en snellere stroomversnelling dan we deze van de Piranha van de Efteling kennen. Hierna volgde Indiana Jones waar we met zijn allen ingegaan zijn, een doldwaze rit met een jeep door de safari en door grotten. De stuurmanskunsten van Kevin bleken nog niet verder te komen dan de basisbeginselen, nog even blijven oefenen Kevin dan komt het helemaal goed (denk ik).
Als laatste attractie gingen Kevin, Jordy en Valerie in de Space Mountain. Ook hier bleek de techniek Disney in de steek te laten net toen de lancering begonnen was kwamen ze vast te zitten, ze moesten door de medewerkers van Disney uit de karretjes gehaald worden, bij Jordy duurde het iets langer omdat zijn beugel niet los wilde gaan.

Laatste avond bij Applebees...net als onze eerste avond in New York...


Hierna was het 6 uur en bezochten we de laatste winkels om de laatste souvenirs te kopen. Met de tram werden we weer terug gebracht naar de parkeergarage en gingen we terug op weg naar het hotel. Robin zocht nog even met zijn I-Phone voor een plek met winkels en eetgelegenheden. Dit lukte prima en bij Apple-Bees hebben we lekker a la carte gegeten en bij Target hebben we nog allebei een extra tas gekocht om alle aankopen en souvenirs mee terug naar Nederland te kunnen nemen. De terugreis verliep zeer vlot, we waren terug voordat we er erg in hadden.

Marco

Onze laatste vakantiegroet aan alle familie, vrienden en bekenden....


donderdag 19 augustus 2010

Dag 15: Santa Monica (CA)

Om half acht verzamelen in de kantine! Nou ja kantine…in de hal van het hotel Ocean View zijn enkele tafels en stoelen klaargezet waar het ontbijt genuttigd kon worden. Het is allemaal vrij basic…en niet uitgebreid. Na de nodige koffie zijn we gaan rijden naar Universal City. Het was snel gevonden ondanks de drukte op de wegen in Los Angeles. We parkeren lekker luxe vlakbij de ingang van het park en halen direct onze Front Line Passes op…we zijn benieuwd of we hiermee ook echt overal voorrang krijgen…

Tekst overbodig...

Als eerste staat de Studio Tour op het programma. In een treintje worden we langs de echte studio gebouwen van Universal gereden waar op dat moment opnamen en werkzaamheden werden verricht voor series als CSI en Desperate Housewifes. We krijgen uitleg over de studio’s, zien allerlei filmattributen uit bekende films en rijden vervolgens de allernieuwste attractie in…King Kong 3D. We zetten het brilletje op en belanden regelrecht in een avontuur van King Kong in gevecht met Dinosauriers. Echt spectaculair! Het zgn. schuim en spuug van de beesten vliegt ons letterlijk om de oren. Je beleeft het alsof je in de filmscene zit. Onderweg kwamen we Jaws ook nog tegen en de crashscene van War of the World.

Visje gevangen?
We zien hoe speciale effecten in de film ons eigenlijk bedriegen. Het lijkt echt maar nu zie je een kijkje achter de schermen hoe het dus echt wordt gemaakt. Alle gebouwen, straten en dorpen die in diverse filmsets worden gebruikt zijn van karton, fiberglas of piepschuim. Hierna nog een aardbevinkje meegemaakt en nog een stormpje met wat wateroverlast.

Na een verfrissing en koffie zijn we vervolgens naar 3d of 4d shows van Shrek, The Simpsons en Terminator geweest. Ook hebben we echte acteurs bezig gezien in shows als Waterworld, the Bluesbrothers en zagen hoe speciale effecten tot stand werden gebracht in een leuke demonstratieshow. Later op de dag de achtbaan The Mummie gedaan, House of Horrors en Jurassic Park. Daar zijn we echt zeiknat geworden en gezien de temperatuur was dat heerlijk. We zijn met onze fast lane passes nog een keer geweest. Die passen zijn echt geweldig! Bij elke attractie heb je een speciale ingang waar je op vertoon van de pas naar binnen kan zonder wachtrij! We hebben eigenlijk alle shows en attracties gezien deze dag.

Goed gegeten tussen de middag en om een uur of 18.00 uur het park verlaten om op zoek te gaan naar de letters ‘HOLLYWOOD’. Deze hadden we redelijk snel gevonden. Na een korte klim de heuvel op een goede fotolokatie gevonden waar beide families met de letters op de foto zijn gezet.

Zonder tekst.....
Hierna terug naar het Hotel om in de buurt nog ergens te eten. Het was nogal druk en de rit duurde ruim een uur. De auto geparkeerd in de garage van het hotel (ahummm) en lopend naar de Third Street. Een gezellige winkelstraat achter ons hotel. Daar hadden de vrouwen en Jordy en Ramon al 8 stoelen en een tafel gekaapt in een sportscafé. Pizza’s em hamburgers besteld en het gleed er weer als vanouds in…We zijn helemaal gewent aan de grote porties en mega bekers drinken hier…

Na deze lange maar zeer geslaagde dag zijn we vermoeid naar onze kamer gegaan om ons voor te bereiden op de één na laatste dag van onze vakantie in Disneyland Anaheim..

Ze blijven ons maar opzoeken hier die dames...


Ramon: We heben lekker gegeeten en we zijn naar Universal studios geweest en in de middag heben we 3 hot dogs gegeeten en Jordy heeft een wrap op gegeeten en we zijn in een karretje gereden langs alle filmgebauwen. We hebben een 3dee film gezien van kingkong en van shrek, de simpsons en terminator en van jawes de haai.

Robin (en Ramon)

Journalist in de dop...


woensdag 18 augustus 2010

Dag 14: Grand Canyon West - Santa Monica (CA)

Na vanochtend onze koffers weer gepakt te hebben en we een stevig ontbijt hadden genuttigd zijn we aan onze laatste autotrip begonnen. Omdat we gister gelukkig al een grote rit hadden gedaan hoefden we vandaag nog maar zo’n 250 km te rijden. Onderweg nog even voor de laatste keer getankt om ook de laatste kilometers nog te volbrengen. Het begin van de reis ging heel goed en we konden lekker doorrijden. Toen we in de buurt van Los Angeles kwamen werd het een heel eind file rijden, ondanks dat het een 10-baans snelweg was.

Op de Santa Monica Pier en de Pacific (grote) Ocean

Bij het hotel aan gekomen was het wel even zoeken naar een plekje in de overvolle parkeergarage. Gelukkig waren er nog wat geïnproviseerde plekkies en konden we de auto’s kwijt. Na ingecheckt te hebben gingen moeder en dochter Jongenelen alvast naar de kamer om van het toilet gebruik te maken. Intussen ging de rest alvast de koffers uit de auto’s halen. Dat leek een goed en gemakkelijk idee maar voordat we er eindelijk waren hadden we allebei de liften al gehad, waren al twee keer naar boven gegaan en het vrouwtje van de was twee keer tegen gekomen. Toen we eindelijk bij de auto’s waren kwamen moeder en dochter Jongenelen ook al aanlopen. Hoe dat mogelijk is blijft voor mij nog steeds een raadsel.

Spuuglelijk zo'n banaangele Rolls Royce...
Nadat eindelijk alle koffers op de kamers lagen en iedereen zich had opgefrist zijn we lekker een stukje gaan lopen in de richting van de Santa Monica Pier. De Pier lag schuin tegenover ons hotel. Op de Pier zaten heel wat eettentjes en van eentje hebben we ook gebruik gemaakt. Dit keer was het gelukkig niet zo’n vette hap maar een lekkere sandwich. Nog even de Pier afgelopen en toen zijn we nog lekker even gaan zwemmen. In de toiletten hebben we ons snel omgekleed en zijn het strand op geschoten. We hadden de tempratuur aan het strand lager verwacht, maar het was een aangename tempratuur van 25 graden. Toen iedereen op het punt stond om het water in te springen kwam moeder Oost er achter dat ze haar tas kwijt was waar alle paspoorten en de portemonnee van de familie Oost in zat. Samen met Kevin en Elly ben ik teruggerend naar de wc waar Elly zich net had omgekleed. Tot vreugde van iedereen hing Elly haar tas nog precies op de plek waar ze haar tas had opgehangen.

Strandhuis van Pamela Anderson en David Hasselhoff (Baywatch)
Toen konden we eindelijk gaan zwemmen. We moesten binnen een afgebakend gebied blijven, binnen dat gebied konden als het goed is geen haaien komen. Samen met Robin, Kevin, Ramon, Pa en Valerie hebben we het aangedurfd het toch nog best wel koude water in te gaan en eens lekker op en in de golven te springen. Ma durfde het aan om nog even met haar voeten in het water te gaan en een paar leuke foto’s te maken. Maar Elly heeft het water niet durven te trotseren.

Na ons ontdaan te hebben van het zeewier, zand en zout wat achtergebleven was zijn we met één auto naar Beverly Hills gereden. Daar hebben we even rond gereden en zijn uitgestapt bij de duurste winkelstraat van LA, genaamd Rodeo Drive.

Kijken..kijken..niet kopen!
Helaas geldt ook weer dit keer alleen kijken en niet kopen. Zelf als we iets hadden willen kopen was het amper betaalbaar geweest. Op weg terug naar het hotel kwamen we een Japans restaurant tegen. Elly en ik zijn snel de auto uitgeschoten om alvast een tafeltje voor acht personen bezet te houden. Na even gewacht te hebben kwamen ook de andere zes aan en hebben we verrukkelijk gegeten. Voor de meesten was het hoofdgerecht Tariyaki Salmon en het dessert een overheerlijke Tiramisu.

Aan het einde van de dag en na de overheerlijke maaltijd zijn we nog even Third Street (een winkelcentrum achter ons hotel) in gegaan en hebben nog wat leuke dingen gekocht. Dat waren voor Robin, Kevin en mij schoenen, helaas voor Valerie waren de schoenen die ze wilde niet in de juiste maat. Ook wist Kevin er nog in te slagen om eindelijk petten te kopen, eentje met zelfs zijn eigen naam erop. Op weg terug naar huis zijn we nog even een winkeltje in geschoten en tot Ramon zijn grote geluk heeft hij eindelijk een naambordje gevonden met zijn eigen naam erop.

Lekker slapen voor de dag van morgen...
Toen hij die gekocht had hebben we ons terug getrokken in onze kamers om uit te rusten voor de lange dag in Universal Studio's, die morgen zal komen.

Jordy









...en een speciale dag! (O)pa Claessen is jarig...en vanuit de USA hieronder onze felicitaties!....

dinsdag 17 augustus 2010

Dag 13: Grand Canyon West (AZ)

Na een onrustige nacht in de ranch van de Grand Canyon, met luidruchtige en kotsende Chinese buren hadden we niet onze nachtrust volop benut. Maar dat maakt helemaal niks uit want we moesten alweer verder met onze tour in de Grand Canyon. Vanochtend waren we vroeg opgestaan, omdat we dachten dat we dan de bussen vol chinezen voor zouden zijn. Helaas bleek dit niet echt goed uit te pakken, Robin ging alvast naar het vliegveldje (5 minuten rijden) zonder te ontbijten om al in de rij te staan voor onze helikoptervlucht en boottocht.

Boottocht over de Colorado
Alle andere gingen op weg naar de ontbijtzaal, waar we lekker cornflakes en brood met wat jam konden eten. Dat was het, oftewel een geweldig ontbijtje. Uiteindelijk gingen we op weg naar Robin die voor niks in de rij had staan wachten tussen alle Chinezen want de rest van de familie moest aanwezig zijn om in te kunnen checken (iederen moest wegen). Dus met een hongerige Robin gingen we alsnog in de rij staan, dit keer als allerlaatste. Uiteindelijk bleek alles nog wel mee te vallen en na een half uurtje hadden we onze helikoptervlucht van 10 minuten waarbij je in de Grand Canyon vloog. De Oostjes in een heli en even later de Jongeneeltjes in een andere heli. Wel een spectaculair uitzicht vanuit de helikopter, en natuurlijk toen we midden in de Grand Canyon landden moesten we door naar de boot. Aangekomen op de boot, konden we de Grand Canyon van binnenuit nog beter bekijken. Hierna een boottocht op de Colorado rivier. Erg mooi, op de terugweg van de boottocht kwam de bootbestuurder met wat leuke verhaaltjes en voordat we het wisten stonden we alweer op wal. En konden we terug met de helikopter naar het vliegveldje.

Even bijkletsen over wat er in Steenbergen is gebeurt..
Vanuit daar gingen we met een bus naar Eagle point bij de SkyWalk, tussen de bergen van de Grand Canyon kon je een soort van adelaar in de rotsen zien. Een bizar gezicht maar wel mooi, we maakten daar nog wat leuke foto’s en paste goed op mekaar. Bij de rotsen was geen hekwerk zodat je zo de diepte in kon vallen. Maar goed verder naar de volgende halte Guano Point met de hop on hop off bus. Mooie uitzichten en heel veel foto’s en video. We zijn nog boven op een berg geklommen met 40 graden celcius. Rondom waren er nog 4 oude indianen die zaten te dansen op oude indianen muziek. Niet erg spectaculair, het enigste wat ze deden waren 2 stapjes opzij en weer terug. Tevens waren dat ook zowat de enige indianen die we zagen. We besloten om onze reis voort te zetten naar ons volgende hotel, maar eerst zouden we nog gaan lunchen (laat ontbijt) in onze plaatselijke stamkroeg de B&B waar we gisteren ook hadden geluncht.

Steenbergen aan de rand van de afgrond....



We bestelden allemaal wat bij een leuke vrouwelijke bediende, en we moesten eigenlijk best lang wachten op ons eten. Maar in de tussentijd deed ik gewoon mijn ding, en zat een beetje te flirten met een leuk meisje die ons bediende (tja, sorry kan er ook niks aan doen). Voor het hele verhaal daarvan vraag je het maar aan de rest van de family.

Maar goed uiteindelijk hadden we lekker gegeten en konden we ertegenaan om verder te reizen naar ons tussenstophotel in Barstow. Toch nog even een stukje Route 66 meegenomen via Oatman. Bijzonder cowboystadje omdat daar de ezels gewoon los door de straten van het dorp lopen. En ja hoor het klopte ook nog. Leuk stadje waar nog wat souvenirs werden gekocht. Via een mooie route door de bergen in een lange streep van 220 mijl door naar Barstow.

zonder woorden..
Een erg lange reis maar we haalden het. Aangekomen in het splinternieuwe hotel Comfort Inn gingen we inchecken en na het uitpakken in de kamers, gingen Jordy, Valerie, Ramon en ik lekker naar het zwembad om nog ff wat te dobberen daar. Toch gingen onze maagjes knorren en vonden we het tijd om naar een restaurantje te zoeken. Na eerst in een soort van restaurant plus winkel te hebben gestaan, kregen we te horen dat het dinerbuffet om 21.00 uur sloot. We stonden daar om 20.30 uur. Verder vonden we de Burger King, en nog een Mexicaans restaurantje. We kozen voor het Mexicaanse restaurantje waar we aardig goed te eten kregen. Alleen het viel Jordy niet zo lekker. Die was een beetje ziekjes dus we besloten maar terug te gaan naar het hotel, en lekker te gaan slapen om morgen fris en fruitig te arriveren in Los Angeles (Santa Monica).

Kevin (aka Easy E)

maandag 16 augustus 2010

Dag 12: Las Vegas - Grand Canyon West (AZ)

Deze ochtend hebben we een klein beetje uitgeslapen, want we hadden pas om half tien afgesproken om te ontbijten. Na dat we de koffers weer hadden ingepakt gingen we ontbijten. Met een stevig ontbijt stapten we in de auto en gingen we op weg naar de Grand Canyon. Voor dat we aan de rit begonnen hebben de vaders de auto nog even volgegooid met benzine.

Uizicht op de Hoover Dam
De eerste stopplaats was na ongeveer dertig kilometer. Dat was de Hoover Dam.
Voordat we daar aankwamen moesten we heel langzaam rijden. Achteraf bleek dat er security stond om te kijken of je niet iets verdachts in je auto had. Alle ramen moesten open, maar gelukkig konden wij gewoon doorrijden. Voordat we toen konden parkeren duurde weer een tijdje, want wij waren niet de enigen die de Hoover Dam gingen bezoeken. Na uiteindelijk een parkeerplek te hebben gevonden gingen we naar het Visitor Center. Ook daar werden we weer gecontroleerd door de security. Ook daar kwamen wij (gelukkig) zonder moeite doorheen.

Eenmaal binnen werden we nog met zijn achten op de foto gezet die je dan later kon kopen. De familie Oost en de mensen die ons op de foto zetten maakte een grapje dat wij langzaam waren, maar dat kwam doordat hun als eerst hadden betaald. Op de foto moest Ramon zijn nieuw ring persé laten zien die hij de dag ervoor had gekocht. Als je helemaal naar boven ging had je een mooi uitzicht op de Hoover Dam. Ook kwamen we er achter dat de Hoover Dam zeven staten en een deel van Canada voorziet van stroom. Nadat we alles hadden gezien gingen we de foto bekijken die ze van ons hadden gemaakt. Het was een hele leuke foto, dus namen we hem mee. We hadden heel veel klein geld en wilden daar graag vanaf en daarom gingen we het kleingeld tellen dat wij hadden. De mevrouw wou dat klein geld weer teruggeven aan Elly, maar dat wou Elly niet hebben. Uiteindelijk heeft ze gewoon briefgeld gekregen. Ondertussen toen ik het geld aan het tellen was had ik mijn fototoestel op de balie gelegd en dacht dat mama hem had gepakt. Mama dacht dus dat ik hem had gepakt. We waren net uit het Visitor Center en ik vroeg aan mama mijn fototoestel, maar die had hem niet. Ik ben met papa terug gelopen waar we uitkwamen. We mochten er niet in. Wij hadden uitgelegd hoe mijn fototoestel er uitzag en iemand van de security ging hem halen. Gelukkig lag hij er nog.

Na wat souvenirs te hebben gescoord gingen we verder met de trip. Na een paar uur gereden te hebben kwamen we in the middle of nowhere. Na lang zoeken hadden we uiteindelijk een lekker eettentje gevonden (B&B). Het eten was er lekker. Nadat we hadden betaald gingen we het laatste stukje van onze trip rijden.

Het enige eettentje dat op zondag open was...
Op een gegeven moment hield de asfaltweg op en moesten we verder over een zandpad rijden. Dat hobbelde nogal en er kwam veel smoor van het pad af, daardoor waren de auto’s helemaal vies. We moesten twintig kilometer lang over dat pad rijden. Nadat we dat hadden gedaan kwam er weer een asfaltweg. Je kon twee kanten op. Wij reden gelijk naar waar wij moesten overnachten (de Hualapai Ranch), maar nadien bleek dat je eerst het ander pad moest om daar in te checken. Dus reden we maar weer de andere kant op en checkten daarin. Daarna moesten we weer terug naar de Ranch. Daar kregen we de sleutels van de kamers, maar er bleek dat we geen kamers hadden die naast elkaar zaten. Jordy en Kevin kregen nummer achttien, ik en Ramon nummer zes, Elly en Robin nummer vier en Marco en Antoinette nummer een.

We besloten eerst maar wat te gaan drinken. Antoinette en Elly hadden net zo’n zin in een wijntje alleen er bleek dat er geen alcohol werd geschonken. Dan maar gewoon wat limonade.

Onze blokhut voor 1 nacht...
Marco en Robin gingen naar een plek toe bij de Grand Canyon waar je de zonsondergang heel mooi kon zien. De kinderen besloten te gaan boogschieten. Als eerst raakte Jordy het bekertje daarna Kevin, Ramon en ik als laatste. Ondertussen had ik nog met mama een shirtje van de Grand Canyon gekocht. We gingen ook nog hoefijzer gooien. Dat was ook wel leuk.

Toen de mannen om acht uur nog niet terug waren werden de vrouwen toch wel een beetje ongerust, dus waren ze het even gaan vragen. De security zei dat ze wel zorgden dat ze terug kwamen. Om kwart over acht waren ze er eindelijk thuisgebracht door de security. De vrouwen waren toch wel opgelucht.

Marco bleef zonsondergangen 'schieten'

We gingen lekker eten en er was ook een goochelshowtje. Waar de kinderen en Robin gingen kijken. De goochelaar deed voor Robin iets speciaals dat hij dat kon filmen. Even later moest ik op een harten drie kaart mijn naam zetten. Het was heel bizar, want elke persoon die een kaart pakte stond een harten drie op. Op een gegeven moment lagen er ongeveer wel zes. Die had hij onder een glas gezet. Uiteindelijk haalde hij mijn kaart uit zijn borstzak en op de andere kaarten onder het glas waren geen harte drie meer met mijn naam.

Er werd ’s avonds ook nog een kampvuur gehouden en kreeg je marshmallows om er boven te houden. We hadden er een paar gegeten en toen besloten we naar bed te gaan.

Valerie

Bij het kampvuur....

zondag 15 augustus 2010

Dag 11: Las Vegas (NV)

Omdat we bij de Indianen waarschijnlijk geen internet hebben, hier alvast ons verslag van dag 11 in Las Vegas...

Uitslapen tot 09.15 uur deze ochtend! Wat een luxe. Dat mocht ook wel want gisteravond hebben we behoorlijk wat gelopen en iedereen was behoorlijk moe en had last van zere voeten en benen. Al met al denk ik toch wel zo’n 5 tot 7 kilometer gelopen/geslenterd over ‘The Strip’.

Marco had handoekjes gelegd bij de Pool en om 09.30 uur aangevallen op het continental breakfast van het hotel The Desert Rose Resort. Koffie, (geroosterde) boterhammen, jam, pindakaas, cornflakes (in vele soorten en maten) zijn wel de hoofdingrediënten hier. Kaas en vleeswaren zit er niet tussen. Het smaakte wel weer en om 10.30 uur lagen we lekker aan het zwembad. De ‘kachel’ stond alweer op de hoogste stand buiten. Pfff het is hier al weer echt warm te noemen.

Om 12.30 uur verlaten we zwembad omdat het echt te warm wordt en we bij de Jongeneeltjes gaan lunchen. Marco en ik nog even op internet een hotelletje geboekt voor de komende maandag op dinsdag in Barstow (Californië) Zo gepiept en zo betaald met de creditcard. Wat een land…

De lunch op de kamer bestond uit de restanten uit de beide koelboxen en gleed er lekker in.

Vervolgens houden we siësta tot 15.30 uur en om 16.00 uur met één auto naar het Outlet Centre Las Vegas op ruim 10 minuten van ons hotel. We gaan shoppen en kijken voor (goedkope) kleding en schoenen bij ongeveer 60 merkwinkels (een soort Rosada dus..) De Outlet was snel gevonden en binnen de eerste vijftig meter al ruim $ 100.- uitgegeven aan kleding en schoenen voor Kevin. Ook Jordy slaagde voor schoenen. Verder nog een D&G bril voor Elly en een ketting voor Valerie.

Fremont Street in Downtown Las Vegas












Hierna in de auto via de snelweg (parallel aan de ‘Strip’) gereden naar DownTown Las Vegas (Freemont Street) Dit is het oude Las Vegas met de oudste casino’s. Er heerste een hele andere, gemoedelijke sfeer dan op de ‘Strip’ We hebben gegeten bij een casino met buffet dinner en uitzicht op paaldanseressen in het casino. De jongens waren niet echt spraakzaam maar keken hun ogen uit..

Vervolgens lopend naar Fremont Street. Dit is een overdekte passage in het oude Las Vegas. De Cowboy en Cowgirl lichtreclame hangen er nog steeds. Heel veel winkeltjes, muziek optredens, dansshows en tientallen look-a-likes vermaken hier het publiek. We kwamen nog midden in een live optreden van de Blue Oyster Cult band (hardrock) en Ramon heeft nog een zwaardgevecht gehouden met Zorro. Valerie heeft een heel sjiek horloge gekocht en Kevin heeft van zijn vakantiegeld een zilveren ketting en armband gekocht. Ramon kon niet achter blijven en kocht een (magic)ring.

Waar zijn de handen van Robin????



Toen werd het overal donker en begon de Freemont experience! Over het gehele plafond van de promenade werden videobeelden geprojecteerd met lekkere muziek. Prachtig en een bijzondere sfeer. Nog wat souvenirtjes gekocht en met de auto terug naar het hotel via de ‘Strip’ Dat duurde ongeveer 3 kwartier over een afstand van ruim 5 km. Druk en druk. We hebben uitgerekend dat we gisteravond toch bijna 7,5 km hebben geslenterd bij ruim 40 graden celcius. Ook nu is het erg warm maar gelukkig een lage luchtvochtigheid.

Overweldigende lichtshow en muziek..
Goodbye Las Vegas en op naar de Indianen!

Robin

zaterdag 14 augustus 2010

Dag 10: Las Vegas (NV)

Vanochtend zijn we weer op tijd opgestaan, want we konden maar tot 9.00 uur ontbijten. Nadat Elly en ik eerst wat ligstoelen hadden gereserveerd bij het zwembad zijn we ons ontbijtje gaan nuttigen. Daarna lekker naar het zwembad. De fanatieke pubers zijn eerst een uurtje gaan fitnessen, om zich daarna bezweet en moe bij ons te voegen. Maar ze hadden nog veel meer energie en nu moesten wij het ontgelden. Als eerste was Marco het slachtoffer en werd er volop gestoeid en gesopt in het water. Rustig even bijkleuren was er niet bij, de ene puber na de ander kwam ons “vervelen”, van natte knuffels tot ijsklontjes in het badpak toe.

Volgens ons TravelBook: Uitbuiken bij de pool...
Robin en Marco gingen samen de boodschappen doen voor de lunch om daarna deze samen te bereiden. Wat kunnen die mannen dat weer goed en het ging er dan ook weer wel in.

Ieder trok zich even terug om een siësta te houden. De een ging een middagdutje doen, de ander in bad of een boek lezen. Het was dan ook 40 graden en veel te warm om midden op de dag wat te ondernemen.

Robin, Kevin, Marco, Jordy en Valerie zijn na de siësta naar ‘the Gunstore’ gegaan. In deze winkel hadden ze de keuze uit een assortiment wapens van wel 60 soorten, waarmee ze op een indoor schietbaan mochten gaan schieten. Na een korte instructie mocht ieder met het door zijn gekozen wapen op het door zijn gekozen papieren slachtoffer gaan schieten. Valerie deed zeker niet onder voor deze stoere mannen.

Cowboys & Cowgirl...
Daarna zijn we te voet de strip van Las Vegas afgelopen. We hebben onze ogen uitgekeken. Als allereerste zijn we begonnen bij de MGM. Hier lagen zelfs de leeuwen in een nagebouwd oerwoud. Vervolgens zijn we via o.a. het Empire State Building, het Vrijheidsbeeld, de M& M shop, het hard rock café en de Eiffeltoren in Venetië terechtgekomen. In al deze hotels zaten casino’s, shops en attracties voor de bezoekers. In de shops zijn dan ook weer de nodige souvenirs gekocht. Door de casino’s mochten de kinderen wel heen lopen maar ze mochten niet stil blijven staan om naar het gokken te kijken.

Onderweg kwamen we diverse straatartiesten tegen, zoals Sponsbob, Elvis, Jack Sparrow en nog veel meer. Bij hotel ‘the Mirage’ was ieder uur een vulkaanuitbarsting te zien. In Venetië vaarden zelfs de gondels. Nadat we daar hadden gegeten in de foodcorner en nog de fonteinenshow bij ‘The Bellagio’ hadden gezien, zijn we weer begonnen aan de terugtocht.

Ramon en zijn favoriete Stripfiguur..
Tijdens de terugtocht sloeg bij iedereen de vermoeidheid toe. Volgens Ramon waren zelfs zijn slippers uitgeput. Maar we hebben het allemaal weer gehaald en voordat mijn verhaal af was lagen de meeste al te slapen.

Antoinette

Vulkaanshow bij de Mirage

vrijdag 13 augustus 2010

Dag 9: Bishop - Las Vegas (NV)

Na een goede nacht slaap in ons, echt, geweldige hotel moeten we alweer afscheid nemen van Bishop. Een uiterst vriendelijk stadje, helemaal volgens Amerikaanse makelij. Eerst gaan Valerie, Antoinette en ik naar onze Hollandse bakker (Erik Schats) nextdoor. Het is 7.45 uur, maar de winkel staat tjokvol. We kiezen lekker brood uit voor de picknick en Valerie neemt nog lekkere koeken mee voor onderweg.

Een lange rit met volop de airco aan...
Daarna is het tijd voor het hotelontbijt. Prima voor elkaar; broodjes, fruit, lots of koffie en pindakaas!! Hoe maak je een kind gelukkig. Uitgecheckt en op weg voor een lange rit in de auto. Ruim 5 uur en 30 minuten zullen we er over doen om in Las Vegas te komen. We kiezen wel de scenic route door het nationale park Death Valley...De TomTom wordt ingesteld en via plaatsjes met mooie namen als Big Pine, Lone Pine, Stovepipe Wells, Badwater (ja echt!), Furnace Creek en Death Valley Junction via de 160 naar Las Vegas.
Het is snoeiheet op de plekken waar we even uit de auto gaan om mooie plaatjes te schieten. We zien Furnace Creek en de Mesquite Flat Sand Dunes in alle schoonheid. Je ziet dat steeds meer steen plaats maakt voor zand. Een gevolg van de erosie die niet is tegen te gaan. Er zal een tijd komen dat de Death Valley een echte zandwoestijn zal worden. Indrukwekkend.

Kevin op het laagste punt in de USA
Voordat we de woestijnreis startten hebben Marco en Robin de auto gecontroleerd. Je wilt uiteindelijk niet stil komen de staan in die woestijnwildernis met weinig verkeer en mensen. We lunchen in Furnace Creek. Er staan picknicktafels waar we in de schaduw van een palmboom aan gaan zitten. Het brood van Erik smaakt heerlijk en we zitten goed en wel met een broodje aan de mond, wanneer we voor onze ogen een aanrijding zien gebeuren. Er staat een auto vol met Italiaantjes midden op de weg stil en achterop knalt een wagen met twee Amerikaanse meisjes er in. Grote boem, auto van de dames aan gort, de hele bende in rep en roer. Het brood van Erik laten we even voor wat het is en verlenen eerste hulp. Dames op het bankje geparkeerd met flesje water. Italianen in eerste instantie in geen velden of wegen te bekennen en Robin staat het verkeer te regelen. Italiaantje komt toch even kijken en de menselijke schade valt mee. In no time de politie voor de deur evenals de ambulance en de brandweer. Lichtelijk overdreven, maar goed…..

De lange weg door de snelkookpan van de USA...
We vervolgen onze weg. Kunnen toch niks meer doen en we moeten nog effe rijden voordat we de gokstad bereiken. Onderweg maken we foto’s van een Amerika die soms veel aan een ghost town doet denken. Trailers waar mensen in wonen in oorden die dor een droog zijn of huisjes in de 'middle of no where' waar je nog niet dood gevonden wilt worden.

Maar uiteindelijk bereiken we Las Vegas!! Viva Las Vegas en dat is het zeker. Het is 16.30 wanneer we in ons hotel “Desert Rose Resort” inchecken. Enige verwarring, want de receptie verwacht alleen de familie Jongenelen. Lastig voor de familie Oost, die toch ook wel een bedje voor de nacht wil. De email bevestigingen en reserveringsnummers uit het Travelbook van Robin komen er aan te pas (Robin, super gedaan!) en oh ja, ineens is de familie Oost wel bekend en krijgen we een kamer. Voor de rest is het prima. Zwembad waar de kids meteen induiken. Om 17.00 uur happy hour en hapjes, dus de ouders maar gelijk aan de drank (bier en rosé). Je kan niet vroeg genoeg beginnen toch?!

Avondeten doen we in het Luxor hotel. Helemaal nagebouwd als pyramide. Maar alle hotels hier in Vegas zijn huge en mooi (New York nagebouwd met een achtbaan op het dak, MGM met grote artiesten en ga zo maar door). We pakken een ‘all you can eat’ voor 20 dollar de man en eten onze buiken vol. Daarna naar het hotel. We wilden eerst de stad verkennen, maar de vermoeidheid slaat genadeloos toe. Morgen wordt een dag bij de pool en kunnen we ons ’s-avonds gaan uitleven. We zijn op de helft van onze wereldreis. Het gaat snel, veel te snel………….

Elly



donderdag 12 augustus 2010

Dag 8: Yosemite National Park - Bishop (CA)

Howdy,
wat gaat de tijd snel, vanmorgen zijn we gestart met een ontbijtje bij de familie Jongenelen. O ja bijna vergeten afgelopen nacht ging het brandalarm af, dat was wel even schrikken maar gelukkig loos alarm. Opvallend is dat er steeds meer liefhebbers komen voor de cornflakes, met name de honing variant is erg lekker.

Na de badhanddoeken geregeld te hebben bij de front desk konden we op pad. Het grootste gedeelte van de trip ging door het nationaal park Yosemite. Het rijden hierdoor is schitterend met de steeds wisselende uitzichten die je hier hebt. Onze walky talky’s waren dit keer wel goed opgeladen en dit bleek goed te werken. Jordy had het eerste verzoek want na gisteren oog in oog met een beer gestaan te hebben wilde hij nog even een kiekje maken van het waarschuwingsbord “speeding kills bears”.

Olmstead Point met in de verte de Half Dome

Onderweg hebben we regelmatig gestopt om de mooie uitzichten op de foto en film te zetten. Bij de eerste stop (Olmstead Point) hebben we de “gladde” bergen beklommen, deze zijn vroeger glad geworden door het schuren van de gletsjers. Deze trip deden we op onze teenslippers, een vrouwelijke ranger sprak ons aan toen we het over hiking hadden, of we geen beter schoeisel bij ons hadden, ja maar dit lag natuurlijk nog in de auto. Vanuit deze plek kon je in een dag naar de Valley hiken en daar gratis je tent opslaan, de rangers waren er als vrijwilliger voor de begeleiding. Kevin liet zijn aankomende commandocapaciteiten zien en wist bladeren van een boom om te toveren in toiletpapier.

Lekker picknicken bij Tenaya Lake (met pizza!)
Onze volgende stop was Tenaya Lake. Hier was een groot meer met picknicktafels. Het water was ijzig koud, maar dit kon de kinderen (ook de grote) niet tegenhouden. Als picknick hadden Elly en Antoinette voor lekkere broodjes gezorgd, al smaakte de overgebleven pizza van gisterenavond ook prima.
Bij het volgende meer zagen we vissers die al behoorlijk wat vis gevangen hadden, zeker de moeite om hier een dagje te gaan vissen en dan de vis lekker op de barbecue klaar te maken.
Met het passeren van het hoogste punt de Tioga Pass (3.031 meter) hebben we Yosemite National Park weer verlaten. Met nog 75 km te gaan naar Bishop gingen we van de volle groene natuur tussen kale bergen en vlaktes rijden. Ons hotel Best Western Creekside Inn was snel gevonden. De creditcard van mij weigerde meerdere malen, gelukkig probeerde de receptioniste het nog een keer en toen was het prijs. We hadden haar echter zo van haar stuk gebracht dat ze ons allemaal in een kamer ingeschreven had, dus nog even terug naar binnen om dit aan te passen. De kamers zagen er tiptop uit en dit keer een geruisloze airco.

Lekker relaxen in het zwembad van de 'Creekside Inn'
Na even opgefrist te hebben zijn we naar de “buren” bakery Dirk Schats gegaan. Dit is een van oorsprong Nederlandse bakker, hier hebben we lekker kunnen genieten van een goede bak koffie met lekkere Nederlandse koeken.
Daarna nog even de kinderen in het zwembad gedumpt en gezellig met zijn vieren even wezen shoppen. Voor Antoinette en Elly was er gelukkig een behulpzame kassabediende die mee de winkel in ging om de kauwgom aan te wijzen, dit terwijl deze gewoon bij de kassa lag ??????  De jam en de kaas konden ze nergens vinden, ook Robin en ikzelf niet, het bleek dat we in de verkeerde winkel stonden, bij de buren hadden ze het gelukkig wel allemaal.

Kijk..zo zien we het graag!
Bij terugkomst hebben we de kinderen vergezeld in de hot whirl tub en het zwembad, dat was even lekker! En ook hier weer een gezellig gesprek met een stel Amerikanen gevoerd. Elly en Antoinette hebben intussen nog even een wasje gedraaid en gedroogd.

De avond sloten we af met een overheerlijk diner bij een American Restaurant and BBQ 'The Whiskey Creek', op 100 meter lopen van ons hotel.

Marco

Heerlijk en goed gegeten bij de Whiskey Creek...

woensdag 11 augustus 2010

Dag 7: Yosemite National Park (CA)

Vanmorgen hebben we ons zelf verwent met een rustige start. 09.00 uur ontbijt op de kamer bij de familie Oost. Dat was echt lekker en gezellig. Zelfs de koffie smaakte goed en er wordt volop gebruik gemaakt van het tosti apparaat.

Rond 10.00 uur op weg naar Yosemite Village op ongeveer 24 mijl van ons hotel. Dit keer moesten we wel een toegangspas voor het park kopen ($ 20 voor een personenauto) In het park de auto geparkeerd op de centrale parking. Vervolgens kun je dus met diverse shuttle bussen voor noppes in Yosemite Village overal in- en uitstappen. 1e halte was de wc. 2e halte het Visitors Centre. Daar een tentoonstelling bekeken over de historie van het park, de ontdekkers, welke dieren er voorkomen en een indianendorp bezocht. De originele naam voor Yosemite in het indiaans is Ah-Wah-Nee.

Avonturiers onder de Lower Fall in Yosemite National Park

Vervolgens met de bus naar de Lower Falls. Na een kwartier kwamen bij een prachtig uitzichtpunt …een hele hoge waterval (Bridefall) Omdat het augustus was bleek de waterval niet zo groot en breed omdat het smeltwater ver op is. Een Amerikaanse mevrouw (die hier was geboren) vertelde dat op de plek waar we nu stonden in mei kletsnat zouden worden…Marco, Kevin Valerie en Jordy hadden al snel gezien dat via de rotsblokken een klim naar de waterval goed te doen was…Andere toeristen hadden dit ook ontdekt. Robin, Ramon, Elly en Antoinette bleven wachten…en wachten ….en wachten…en wachten. Heel in de verte zagen we de stoere mannen en vrouw. De foto’s en video’s laten het avontuur zien. Ze hebben onder de waterval gestaan en terplekke gezwommen.

Ramon en zijn vriendje de eekhoorn
Ramon was in de tussentijd op onderzoek gegaan en zag heel veel eekhoorns met wie hij op de foto is gezet. Eenmaal terug waren onze avonturiers met kleren en al gaan zwemmen. Het was een hele ervaring geweest! Vervolgens met de bus naar de food court. Knakworsten en hamburgers en een ijsje na. Het was inmiddels alweer 16.00 uur (wat gaat de tijd razendsnel) en we besloten richting hotel te rijden en onderweg te zwemmen in de stromende rivier. We vonden al snel een leuke plek waar meerdere mensen hetzelfde idee hadden en er waren wat strandjes. Na een riviertje te hebben overgestoken hebben we nog zeker een uur lekker in de zon gezeten, fotos gemaakt en natuurlijk gezwommen in redelijk fris water. Opeens opwinding alom! Er is een heuse beer gesignaleerd! Op letterlijk 25 meter ligt vlak achter ons een beer te slapen! Op de foto en video natuurlijk. Het duurde niet lang of de beer kwam in beweging en begaf zich richting ons…Veiligheid boven alles en spullen pakken en terug naar de auto. We hebben nog leuke fotos gemaakt…..en zijn rond 18.30 uur vertrokken naar het hotel . Daar hebben de kinderen nog in het zwembad van het hotel gezwommen.

We werden bijna verrast door een bruine beer...hilariteit alom!

Ik zag een beer en die lopte vlak bij Marco en Kevin dat was gaaf. En we zagen een waterval met heeel veel grote stenen. Dat was heeel cool! We heben bij de pizzarieja gegeten en we zagen een wasbeer bij onze tafel en we hebben 6 hagedissen gezien en daar hebben we een foto van gemaakt.

Ramon (en Robin)

Het was wel koud....

dinsdag 10 augustus 2010

Dag 6: San Francisco - El Portal (CA)

Dit bericht komt een dag later omdat we in Yosemite National Park geen internet hadden..

Vanmorgen ging de wekker af om half 8 dat was best vroeg. Maar dat was ook wel nodig want voor de eerste keer hebben we niet met het vliegtuig maar met de auto een lange afstand afgelegd. Na alle koffers weer ingepakt te hebben en ze in de Chrysler town & country geladen te hebben, moesten we nog even uitchecken en konden we beginnen aan de 344 km lange autotrip. Onderweg hebben we de auto’s eens even goed onderzocht en gekeken wat we allemaal voor leuke dingen we er mee konden doen. Alle klepjes konden open en we hadden zelfs een bak onder de stoelen zitten. Helaas was het niet mogelijk om de Ipod of Iphone aan te sluiten en om de stoelen op de tweede rij te draaien en er een tafel tussen te zetten.

Het eerste stuk in San Francisco was best hectisch en menige moeder werd er even zenuwachtig van. Maar toen we helemaal op de snelweg zaten was het goed te doen om elkaar te volgen. Na ruim een uur gezocht te hebben naar een restaurantje waar we konden ontbijten zijn we de weg maar afgegaan. Na even zoeken hebben we toch weer gekozen voor de vette hap en gingen we eten bij Jack in the box. Het viel bij iedereen goed in de smaak. Wat best logisch was want het was inmiddels al half 11 en we hadden nog niks gegeten. Voordat we weggingen bij jack allemaal nog even de pot bezocht en nog gauw even een boodschappenlijstje gemaakt wat we voor de komende dagen nodig hadden. Moeders Oost en Jongenelen gingen nog even wat water halen terwijl de Vaders aan het uitzoeken waren op wat voor benzine de grote ruime Chryslers nou eigenlijk reden. Na wat hulp gekregen te hebben van een want oudere man die alle boekjes heeft doorzocht konden we uiteindelijk vertrekken op weg richting Yosemity Park en naar de supermarkt om het voedsel voor de komende dagen in te slaan.

Veel bekijks bij het verdelen van het ijs
Na een klein uurtje gereden te hebben kwamen we bij de supermarkt SafeWay. Het was de bedoeling dat we snel even wat boodschapjes zouden doen die op het lijstje stonden maar dat ging niet door. Bijna twee winkelwagens werden volgeladen met chips drinken enz. Ook kochten we twee van tempex gemaakte koelboxen. Nog even snel member geworden van deze SafeWay supermarkt zodat we met ons pasje ongeveer 20 dollar korting op de totale boodschappenlijst hadden! Die hebben we nog ter plekken gevuld en om het eten en drinken wat er in ging koud te houden hebben er we er zakjes met ijs bij gedaan. Omdat Robin toch nog wilde kijken voor een SD kaartje voor zijn filmcamera gingen we nog even naar de WalMart Daar kwam Elly erachter dat we kauwgum vergeten waren en ging die ook nog snel even halen. Om in de auto’s met elkaar te kunnen communiceren werd er door de vaders ook nog een walkie talkie gehaald.

En communiceren op weg naar Yosemite park hebben we zeker gedaan. Onder weg hebben we nog een paar keer gestopt bij een klein winkeltje en om te tanken. De eigenaar van het winkeltje zei dat je in de rivieren achter de winkel goud kon vinden. Je kunt ongeveer voor 1800 dollar aan goud per dag verdienen alleen hij runde liever zijn winkeltje. In het Yosemite park aangekomen hebben we de ongelofelijk grote bomen (Sequoia’s) bezocht. We hadden besloten (eigenlijk onverwachts) de zware hindernissen doorstaan, die bestonden uit modderige water stroompje en het beklimmen van bomen. We besloten via de andere kant terug te gaan, die bleek tot vreugde van vele een heel stuk korter te zijn.

Ongeveer 20 minuten stil gestaan...
Iedereen rammelde van de honger dus we zijn als de wieder weerga de auto’s ingeschoten op weg naar het hotel of eventueel een restaurant om te eten. We waren nog geen tien minuten onderweg of er was een opstakel. We hebben zeker twintig minuten staan wachten totdat we weer verder mochten. En wat bleek achter dat opstakel zat een weg waar ze aan het werken waren. Het was zeker een stuk van 10km waar we niet veel harder konden rijden dan 30km/u. Door al dat lange wachten kreeg iedereen steeds en steeds meer honger en er was in de weide omtrek geen restaurant te bekennen. We hebben onderweg een aantal keer getwijfeld om alvast het ontbijt voor de volgende ochtend te nuttigen. Maar tot ieders geluk waren we eerder bij het hotel dan we dachten. Omstreeks 21.00 uur zijn we bij het hotel gelijk de pizza hut ingeschoten en hebben allemaal een overheerlijke pizza gegeten. Na ingecheckt te hebben zijn we gelijk doodmoe naar onze kamer gegaan. Wel hebben we nog besloten om morgen lekker uit te slapen (wel tot acht uur i.p.v. half acht)

Jordy (aka Jochem M)
Ondanks de file wel een prachtige uitzicht (Tunnel View)

maandag 9 augustus 2010

Dag 5: San Francisco (CA)

Na een lange reis gisteren zijn we vanochtend weer vroeg opgestaan voor een leuke dag op ‘The Rock’ en in San Francisco. Als eerste hadden we elkaar weer ontmoet in de gang van het hotel, en vervolgens zijn we met zijn allen in de auto van Marco (Chrysler Town & Country) ingestapt om daarna naar de kust te gaan van San Francisco. Na een goede meting of het busje wel paste in de parkeergarage kwamen we uit bij een restaurantje, waar we weer eens een lekker Amerikaans ontbijtje hadden gegeten. De koffie werd steeds lekker bijgevuld, zo’n beetje om de minuut. (bij Jordy ging het laxerend werken die had er langzamerhand wel genoeg van). Uiteindelijk stonden we alweer in de rij om in te gaan stappen op de boot die ons naar Alcatraz eiland zou brengen. Aangekomen hadden we eerst een plaspauze en gingen we heuvel opwaarts om heel Alcatraz te verkennen. Tijdens de klim zagen we een groot kanon, en een begraafplaats van militairen. Maar het echte werk begon pas toen we in de ‘MAIN PRISON’ aankwamen.

Alcatraz Island (The Rock)
In de grote gevangenis douchezaal kregen we een Nederlandstalige audiotour. Met een headset werden vele leuke verhalen verteld en geluiden uit de gevangenis. Het leuke was dat vandaag Alcatraz 76 jaar bestond. En daarom oud en ex gevangen/werknemers zoals cipiers en dergelijke rondliepen waar je eens een leuk babbeltje mee kon maken. Heel speciaal was dat, maar ook de gevangenis zelf had een grote impact op ons. Nog enkele leuke souvenirs gekocht gingen we met de boot terug naar San Francisco. Terwijl we opstapten in de boot, dacht een meeuw ons even leuk te bombarderen met een dikke laag ‘shit’ zoals Marco dat noemde. Valerie, Robin en ik ( Kevin ) zaten onder de meeuwenshit. Vooral Robin had de volle laag te pakken. Maar na een kort bezoekje aan de wc was de schade alweer wat recht getrokken. Op de wal liepen we naar Fishermen’s Wharf en Pier 39.

Zus en Broer
Het was heel druk ook omdat het zondag was. Veel straatacts waren te zien, waaronder dansacts en muziekmakers. We hebben veel winkeltjes bezocht en wat leuke souvenirs gekocht. De lunch gebruikten we bij SubWay. Een lekker broodje met salade en kip. Toen gingen we naar de zeeleeuwen plaats waar ongeveer wel 50 zeeleeuwen lagen te slapen op de pier. Hier hebben we wat leuke foto’s gemaakt en het was wel grappig om ze daar te zien luieren. Eenmaal toen we teruggingen naar het busje, barstte de hel weer los. De beukplaat moest van Jordy en mij worden afgedraaid. Maar dat ging niet want niemand had de Ipod bij. Heel de autorit lang kwamen we op andere platen zoals de: kraakplaat (Valerie werd door ons is even lekker gekraakt in een sandwich) de boutplaat, en ook nog de n *ukplaat.

Ramon kreeg zijn Mel's Diner in een Cadillac
Over die laatste plaat wil ik het liever niet hebben. Maar goed, eenmaal thuisgekomen in ons hotel kreeg Antoinette nog flink de slappe lach (Waarom is me nooit duidelijk gemaakt) maar we lachten allemaal lekker mee. In onze hotelkamer stootte Robin zijn hoofd aan de lamp boven op de tafel waar onze laptop staat ( Sorry pa maar dat vond ik gewoon grappig ) en daardoor had ik de slappe lach. Maar onze laatste opdracht van de dag stond nog op het spel en dat was waar we vanavond zouden gaan eten? Bij Mels Drive-In, jawel het grote restaurant met de jukeboxes. Hier hebben we lekker gegeten met zijn allen, en nog wat leuke muziekjes gedraaid via de jukebox. Oftewel weer een geslaagde dag, ik kan niet wachten tot morgen.

Kevin (aka Al Capone)