Dag 14: Grand Canyon West - Santa Monica (CA)

Na vanochtend onze koffers weer gepakt te hebben en we een stevig ontbijt hadden genuttigd zijn we aan onze laatste autotrip begonnen. Omdat we gister gelukkig al een grote rit hadden gedaan hoefden we vandaag nog maar zo’n 250 km te rijden. Onderweg nog even voor de laatste keer getankt om ook de laatste kilometers nog te volbrengen. Het begin van de reis ging heel goed en we konden lekker doorrijden. Toen we in de buurt van Los Angeles kwamen werd het een heel eind file rijden, ondanks dat het een 10-baans snelweg was.

Op de Santa Monica Pier en de Pacific (grote) Ocean

Bij het hotel aan gekomen was het wel even zoeken naar een plekje in de overvolle parkeergarage. Gelukkig waren er nog wat geïnproviseerde plekkies en konden we de auto’s kwijt. Na ingecheckt te hebben gingen moeder en dochter Jongenelen alvast naar de kamer om van het toilet gebruik te maken. Intussen ging de rest alvast de koffers uit de auto’s halen. Dat leek een goed en gemakkelijk idee maar voordat we er eindelijk waren hadden we allebei de liften al gehad, waren al twee keer naar boven gegaan en het vrouwtje van de was twee keer tegen gekomen. Toen we eindelijk bij de auto’s waren kwamen moeder en dochter Jongenelen ook al aanlopen. Hoe dat mogelijk is blijft voor mij nog steeds een raadsel.

Spuuglelijk zo'n banaangele Rolls Royce...

Nadat eindelijk alle koffers op de kamers lagen en iedereen zich had opgefrist zijn we lekker een stukje gaan lopen in de richting van de Santa Monica Pier. De Pier lag schuin tegenover ons hotel. Op de Pier zaten heel wat eettentjes en van eentje hebben we ook gebruik gemaakt. Dit keer was het gelukkig niet zo’n vette hap maar een lekkere sandwich. Nog even de Pier afgelopen en toen zijn we nog lekker even gaan zwemmen. In de toiletten hebben we ons snel omgekleed en zijn het strand op geschoten. We hadden de tempratuur aan het strand lager verwacht, maar het was een aangename tempratuur van 25 graden. Toen iedereen op het punt stond om het water in te springen kwam moeder Oost er achter dat ze haar tas kwijt was waar alle paspoorten en de portemonnee van de familie Oost in zat. Samen met Kevin en Elly ben ik teruggerend naar de wc waar Elly zich net had omgekleed. Tot vreugde van iedereen hing Elly haar tas nog precies op de plek waar ze haar tas had opgehangen.

Strandhuis van Pamela Anderson en David Hasselhoff (Baywatch)

Toen konden we eindelijk gaan zwemmen. We moesten binnen een afgebakend gebied blijven, binnen dat gebied konden als het goed is geen haaien komen. Samen met Robin, Kevin, Ramon, Pa en Valerie hebben we het aangedurfd het toch nog best wel koude water in te gaan en eens lekker op en in de golven te springen. Ma durfde het aan om nog even met haar voeten in het water te gaan en een paar leuke foto’s te maken. Maar Elly heeft het water niet durven te trotseren.

Na ons ontdaan te hebben van het zeewier, zand en zout wat achtergebleven was zijn we met één auto naar Beverly Hills gereden. Daar hebben we even rond gereden en zijn uitgestapt bij de duurste winkelstraat van LA, genaamd Rodeo Drive.

Kijken..kijken..niet kopen!

Helaas geldt ook weer dit keer alleen kijken en niet kopen. Zelf als we iets hadden willen kopen was het amper betaalbaar geweest. Op weg terug naar het hotel kwamen we een Japans restaurant tegen. Elly en ik zijn snel de auto uitgeschoten om alvast een tafeltje voor acht personen bezet te houden. Na even gewacht te hebben kwamen ook de andere zes aan en hebben we verrukkelijk gegeten. Voor de meesten was het hoofdgerecht Tariyaki Salmon en het dessert een overheerlijke Tiramisu.

Aan het einde van de dag en na de overheerlijke maaltijd zijn we nog even Third Street (een winkelcentrum achter ons hotel) in gegaan en hebben nog wat leuke dingen gekocht. Dat waren voor Robin, Kevin en mij schoenen, helaas voor Valerie waren de schoenen die ze wilde niet in de juiste maat. Ook wist Kevin er nog in te slagen om eindelijk petten te kopen, eentje met zelfs zijn eigen naam erop. Op weg terug naar huis zijn we nog even een winkeltje in geschoten en tot Ramon zijn grote geluk heeft hij eindelijk een naambordje gevonden met zijn eigen naam erop.

Lekker slapen voor de dag van morgen...

Toen hij die gekocht had hebben we ons terug getrokken in onze kamers om uit te rusten voor de lange dag in Universal Studio's, die morgen zal komen.

Jordy









...en een speciale dag! (O)pa Claessen is jarig...en vanuit de USA hieronder onze felicitaties!....