Dag 12: Las Vegas - Grand Canyon West (AZ)

Deze ochtend hebben we een klein beetje uitgeslapen, want we hadden pas om half tien afgesproken om te ontbijten. Na dat we de koffers weer hadden ingepakt gingen we ontbijten. Met een stevig ontbijt stapten we in de auto en gingen we op weg naar de Grand Canyon. Voor dat we aan de rit begonnen hebben de vaders de auto nog even volgegooid met benzine.

Uizicht op de Hoover Dam

De eerste stopplaats was na ongeveer dertig kilometer. Dat was de Hoover Dam.
Voordat we daar aankwamen moesten we heel langzaam rijden. Achteraf bleek dat er security stond om te kijken of je niet iets verdachts in je auto had. Alle ramen moesten open, maar gelukkig konden wij gewoon doorrijden. Voordat we toen konden parkeren duurde weer een tijdje, want wij waren niet de enigen die de Hoover Dam gingen bezoeken. Na uiteindelijk een parkeerplek te hebben gevonden gingen we naar het Visitor Center. Ook daar werden we weer gecontroleerd door de security. Ook daar kwamen wij (gelukkig) zonder moeite doorheen.

Eenmaal binnen werden we nog met zijn achten op de foto gezet die je dan later kon kopen. De familie Oost en de mensen die ons op de foto zetten maakte een grapje dat wij langzaam waren, maar dat kwam doordat hun als eerst hadden betaald. Op de foto moest Ramon zijn nieuw ring persé laten zien die hij de dag ervoor had gekocht. Als je helemaal naar boven ging had je een mooi uitzicht op de Hoover Dam. Ook kwamen we er achter dat de Hoover Dam zeven staten en een deel van Canada voorziet van stroom. Nadat we alles hadden gezien gingen we de foto bekijken die ze van ons hadden gemaakt. Het was een hele leuke foto, dus namen we hem mee. We hadden heel veel klein geld en wilden daar graag vanaf en daarom gingen we het kleingeld tellen dat wij hadden. De mevrouw wou dat klein geld weer teruggeven aan Elly, maar dat wou Elly niet hebben. Uiteindelijk heeft ze gewoon briefgeld gekregen. Ondertussen toen ik het geld aan het tellen was had ik mijn fototoestel op de balie gelegd en dacht dat mama hem had gepakt. Mama dacht dus dat ik hem had gepakt. We waren net uit het Visitor Center en ik vroeg aan mama mijn fototoestel, maar die had hem niet. Ik ben met papa terug gelopen waar we uitkwamen. We mochten er niet in. Wij hadden uitgelegd hoe mijn fototoestel er uitzag en iemand van de security ging hem halen. Gelukkig lag hij er nog.

Na wat souvenirs te hebben gescoord gingen we verder met de trip. Na een paar uur gereden te hebben kwamen we in the middle of nowhere. Na lang zoeken hadden we uiteindelijk een lekker eettentje gevonden (B&B). Het eten was er lekker. Nadat we hadden betaald gingen we het laatste stukje van onze trip rijden.

Het enige eettentje dat op zondag open was...

Op een gegeven moment hield de asfaltweg op en moesten we verder over een zandpad rijden. Dat hobbelde nogal en er kwam veel smoor van het pad af, daardoor waren de auto’s helemaal vies. We moesten twintig kilometer lang over dat pad rijden. Nadat we dat hadden gedaan kwam er weer een asfaltweg. Je kon twee kanten op. Wij reden gelijk naar waar wij moesten overnachten (de Hualapai Ranch), maar nadien bleek dat je eerst het ander pad moest om daar in te checken. Dus reden we maar weer de andere kant op en checkten daarin. Daarna moesten we weer terug naar de Ranch. Daar kregen we de sleutels van de kamers, maar er bleek dat we geen kamers hadden die naast elkaar zaten. Jordy en Kevin kregen nummer achttien, ik en Ramon nummer zes, Elly en Robin nummer vier en Marco en Antoinette nummer een.

We besloten eerst maar wat te gaan drinken. Antoinette en Elly hadden net zo’n zin in een wijntje alleen er bleek dat er geen alcohol werd geschonken. Dan maar gewoon wat limonade.

Onze blokhut voor 1 nacht...

Marco en Robin gingen naar een plek toe bij de Grand Canyon waar je de zonsondergang heel mooi kon zien. De kinderen besloten te gaan boogschieten. Als eerst raakte Jordy het bekertje daarna Kevin, Ramon en ik als laatste. Ondertussen had ik nog met mama een shirtje van de Grand Canyon gekocht. We gingen ook nog hoefijzer gooien. Dat was ook wel leuk.

Toen de mannen om acht uur nog niet terug waren werden de vrouwen toch wel een beetje ongerust, dus waren ze het even gaan vragen. De security zei dat ze wel zorgden dat ze terug kwamen. Om kwart over acht waren ze er eindelijk thuisgebracht door de security. De vrouwen waren toch wel opgelucht.

Marco bleef zonsondergangen 'schieten'

We gingen lekker eten en er was ook een goochelshowtje. Waar de kinderen en Robin gingen kijken. De goochelaar deed voor Robin iets speciaals dat hij dat kon filmen. Even later moest ik op een harten drie kaart mijn naam zetten. Het was heel bizar, want elke persoon die een kaart pakte stond een harten drie op. Op een gegeven moment lagen er ongeveer wel zes. Die had hij onder een glas gezet. Uiteindelijk haalde hij mijn kaart uit zijn borstzak en op de andere kaarten onder het glas waren geen harte drie meer met mijn naam.

Er werd ’s avonds ook nog een kampvuur gehouden en kreeg je marshmallows om er boven te houden. We hadden er een paar gegeten en toen besloten we naar bed te gaan.

Valerie

Bij het kampvuur....